Σας ευχαριστώ και σας αποχαιρετώ!

Νομίζω ότι έκλεισε ο κύκλος αυτού εδώ του blog και ήλθε η ώρα να κατεβάσουμε αυλαία.

Ξεκίνησα ως corfumum όταν ακόμα μέναμε στην Κέρκυρα και μαζί με μας μετεξελίχθηκε και αυτός εδώ ο χώρος σε Γράμματα από την Αγγλία. Αποφάσισα να καταγράψω την προσαρμογή των παιδιών στην Αγγλία και το ρόλο του σχολείου γιατί αυτό ήταν το μεγαλύτερο άγχος μου πριν μετακομίσουμε. Ήθελα να μοιραστώ τις εμπειρίες μου – ίσως να φανούν χρήσιμες και σε άλλους.

Για να είμαι ειλικρινείς ήθελα να γράψω και μερικές άλλες αναρτήσεις. Για την Ancient Greece Day που οργάνωσαν τα παιδιά της τελευταίας τάξης του Δημοτικού. Ήλθαν στο σχολείο ντυμένοι ως Αρχαίοι Έλληνες και πέρασαν μια αρχαία Ελληνική μέρα (φιλοσόφησαν, έλαβαν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συμβουλεύτηκαν τους Θεούς, πάλεψαν). ‘Ήταν το αποκορύφωμα του πρώτου τριμήνου της σχολικής χρονιάς όπου έμαθαν για την Αρχαία Ελλάδα. Η τάξη τους είχε μεταμορφωθεί σε μουσείο – έφτιαξαν πιθάρια και αγάλματα πολεμιστών, έγραψαν Ελληνικές πινακίδες και ποιήματα εμπνευσμένα από τη μυθολογία, κατασκεύασαν μάσκες και συζήτησαν για το Αρχαίο Ελληνικό θέατρο.

Ήθελα επίσης να γράψω ξανά για το καταπληκτικό σχολείο των παιδιών με ένα ακόμα παράδειγμα για το πώς υποστηρίζουν τη Δανάη (που πλέον δε χρειάζεται καμία υποστήριξη). Κάνει μια φορά την εβδομάδα μάθημα στο σχολείο με μια κοπέλα που μιλάει Ελληνικά. Διαβάζουν ένα βιβλίο στα Αγγλικά και το συζητούν στα Ελληνικά. “Έτσι απλά για να μιλάει Ελληνικά στο σχολείο, “ μου είπε η δασκάλα. Το είχαν από πέρσι άγχος ότι δε μπόρεσαν να βρουν υποστηρικτικό προσωπικό που να μιλάει Ελληνικά και τώρα που παρουσιάστηκε η ευκαιρία δεν την άφησαν ανεκμετάλλευτη…

Ήθελα να σας γράψω επίσης για την προσχολική εκπαίδευση (3-5 ετών) και πως αυτή βασίζεται στο ελεύθερο παιχνίδι. ‘Έχω τόσες πολλές φωτογραφίες να σας δείξω αλλά καθόλου χρόνου να γράψω.

Ήθελα να σας περιγράψω και πως προσαρμόστηκε στο σχολείο του ο Φοίβος που ξεκίνησε ως μικρός μαθητής τον Σεπτέβριο.

Νομίζω θα επανέλθω … λίγο διαφορετικά, αλλά μάλλον θα τα ξαναπούμε.

Εντωμεταξύ θέλω πολύ να ευχαριστήσω την αγαπημένη μου διαδικτυακή φίλη Αγγελική. Οι αναρτήσεις της είναι μια όαση και την ευχαριστώ ακόμη περισσότερο γιατί έδωσε στο blog το πρώτο και μοναδικό του βραβείο!

Ευχαριστώ όσους συνέδεσαν το blog μου με το δικό τους, τον Δημήτρη και τον Μανώλη.

Και βεβαίως ευχαριστώ το Μικροί Μεγάλοι και Μαμά…δες Μαμπά…δες όχι μόνο γιατί μέσα από αυτούς το blog απέκτησε μεγαλύτερο κοινό, αλλά κυρίως γιατί με έφεραν σε επαφή με δεκάδες φανταστικές διαδικτυακές φωνές που δε θα είχα ανακαλύψει διαφορετικά!

Και πάνω από όλα ευχαρστώ όσους με διαβάσατε, σχολιάσατε και επικοινωνήσατε μαζί μου. Το ενδιαφέρον σας με συγκίνησε! 🙂

Στο επανιδείν λοιπόν και κάτι μου λέει ότι αργά ή γρήγορα θα τα ξαναπούμε!

Εντωμεταξύ μπορείτε να με βρείτε και εδώ

Πολλά φιλιά,

Αναστασία

ΥΓ Το corfumum και η σελίδα στο facebook θα μείνουν ανοικτά για επικοινωνία.

Ένας χρόνος

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος … και για να είμαι ειλικρινής η επέτειος μου διέφυγε εντελώς.

Ήταν 4 Ιανουαρίου του 2012 όταν πήραμε για πρώτη φορά τη Δανάη στο καινούργιο της σχολείο στην Αγγλία. Είχαμε μετακομίσει μόλις μια εβδομάδα πριν. Μπήκε στην τάξη το πρωί σιγοκλαίγοντας. Βγήκε το απόγευμα με το χαμόγελο στα χείλη. Για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρη ότι όλα θα κυλίσουν ομαλά. Για αυτό ακόμα και την πρώτη της μέρα ένοιωθα ότι θα περάσει καλά. Δεν ανησύχησα καθόλου, δεν πήρα τηλέφωνο στο σχολείο να δω τι κάνει. Είχα πίστη ότι θα περάσει καλά και ότι θα την φροντίσουν. Και έτσι έγινε.

Νομίζω τρεις είναι οι παράγοντες που βοήθησαν στην ομαλή ένταξη της Δανάης (και αργότερα του Φοίβου) στο σχολείο και τελικά στην Αγγλία.

1. Τα παιδιά προσαρμόζονται παντού και έχουν τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας
2. Εμείς (οι μεγάλοι εννοώ) επιστρέψαμε με πολύ χαρά στην Αγγλία και μεταφέραμε τη θετική μας διάθεση για αυτήν την αλλαγή και στα παιδιά. Επιπλέον ήμουν εξοικειωμένη με το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας και ένοιωθα σιγουριά για το περιβάλλον των παιδιών αλλά και αυτοπεποίθηση να μιλήσω με τους δασκάλους.
3. Αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι η θετική τροπή των πραγμάτων οφείλεται στο μεγαλύτερο βαθμό στο σχολείο. Δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσαν να είχαν κάνει για να βοηθήσουν τη Δανάη να ενταχθεί σε αυτό το καινούργιο περιβάλλον στο οποίο κανείς δε μιλούσε Ελληνικά και εκείνη δεν καταλάβαινε Αγγλικά. Ιδιαίτερα η δασκάλά της έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Είδα πως την αγκάλιασε, πως προετοίμασε την τάξη και πως την υποστήριξε. Είναι μια δασκάλα με εμπειρία 30 ετών, επιπλέον εμπειρία εργασίας με παιδιά που δε μιλούν Αγγλικά αλλά πάνω από όλα φανταστικός άνθρωπος. Είδα επίσης την αγωνία της να προσφέρει στη Δανάη ότι καλύτερο μπορούσε. Το πήρε πάνω της, το είδε σαν ευθύνη της και έκανε πραγματικά το καλύτερο.

Ένα από τα λεξικά που αγόρασε το σχολείο για να επικοινωνούν με τη Δανάη τις πρώτες εβδομάδες που δε μπορούσε να μιλήσει Αγγλικά

Ένα χρόνο μετά τα παιδιά έχουν προσαρμοστεί πλήρως. Μεταξύ τους μιλάνε Αγγλικά τις περισσότερες φορές. Έχουν φίλους και εξωσχολικές δραστηριότητες. Κάθε πρωί πηγαίνουν χαμογελαστά στο σχολείο και ξέρω ότι περνάνε φανταστικά.

Το αποκορύφωμα της χρονιάς για αυτά ήταν όταν ανέβηκαν για πρώτη φορά σε διώροφο λεωφορείο! Ξετρελάθηκαν με τον παγωτατζή. Η Δανάη εντυπωσιάστηκε επίσης με τα μεσαιωνικά κάστρα και τους κύκνους. Την πρώτη δε φορά που είδαν τα πάντα στρωμένα με χιόνι τα έχασαν από τη χαρά τους.

Και αυτός μάλλον είναι ο λόγος που τα πρώτα μας γενέθλια της δεύτερης περιόδου στην Αγγλία μου διέφυγαν εντελώς. Κυλούν όλα τόσο φυσιολογικά που απλώς οι μέρες πέρασαν…

Το πρώτο χιόνι της χρονιάς!

Χιόνισε!

Το τηλεσκόπιο δεν είναι μόνο για τα Χριστούγεννα

Κάθε Δεκέμβριο συζητώ με γονείς που σκέφτονται να αγοράσουν τηλεσκόπιο στα παιδιά τους για Χριστουγεννιάτικο δώρο.  Θέλουν τη βοήθεια μου…

Η απάντησή μου; Μη ξοδευτείτε. Το τηλεσκόπιο δεν είναι παιχνίδι. Αν το αγοράσετε μόνο και μόνο γιατί το παιδί σας είναι ενθουσιασμένο με το Διάστημα (και αυτό μπορεί απλά να σημαίνει ότι του αρέσει να παρακολουθεί διαστημικές ταινίες ) θα είναι μια άχρηστη αγορά. Το έχω δει πολλές φορές. Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό το τηλεσκόπιο καταλήγει στην αποθήκη.

Αυτό που μπορείτε όμως να κάνετε είναι να ανάψετε την πρώτη σπίθα και να καλλιεργήσετε το ενδιαφέρον των παιδιών σας για την αστρονομία. Και αυτό θα είναι ενα πρωτότυπο Χριστουγεννιάτικο δώρο.

Βγείτε έξω και ανακαλύψτε μαζί τον νυχτερινό ουρανό. Υπάρχουν βιβλία, εφαρμογές και εργαλεία για να εξοικειωθείτε. Μάθετε να εντοπίζετε τους αστερισμούς. Αναγνωρίστε τα πιο λαμπρά αστέρια και τον Πολικό αστέρα, βρείτε το κέντρο του γαλαξία μας. Αν υπάρχει Αστρονομικός Σύλλογος στην περιοχή σας πηγαίνετε σε οργανωμένες βραδιές παρατήρησης.

 

Ο Γαλαξίας μας από τον αστροφωτογράφο Β. Μεταλληνό / Αστρονομική Εταιρεία Κέρκυρας

 

Κάθε βράδυ στον νυχτερινό ουρανό διαδραματίζονται φανταστικές περιπέτειες. Οι ήρωες της μυθολογίας  ξαναζούν μοναδικές ιστορίες. Βάλτε ζεστά ρούχα, βγείτε έξω, κοιτάξτε ψηλά και απολαύστε τες μαζί με τα παιδιά σας. Αν ενθουσιαστούν, δείξουν ενδιαφέρον και θέλουν να μάθουν περισσότερα, αγοράστε κιάλια. Ακόμα και με ένα απλό ζευγάρι μπορείτε να δείτε γαλαξίες, σμήνη αστεριών και νεφελώματα.  Και αν το ενδιαφέρον των παιδιών επιμείνει, τότε θα έχει έλθει και η ώρα για το πρώτο τους τηλεσκόπιο. Αυτό σίγουρα δε θα καταλήξει στα αζήτητα.

Για αρχή ακούστε το αγαπημένο μου τραγούδι. Περιγράφει απλά τη μαγεία του νυχτερινού ουρανού.

Πρωινή διαδικτυακή επίσκεψη

Σήμερα πρωί πρωί το σπίτι μας γέμισε παιδικές φατσούλες, γέλια και φωνές. Οι παλιοί συμμαθητές της Δανάης (δευτεράκια πλέον)  ξεφύτρωσαν ξαφνικά μέσα από την οθόνη του υπολογιστή.

Ήταν το πρώτο διαδικτυακό ραντεβού αυτής της σχολικής χρονιάς και οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή εκατέρωθεν. Πως είναι το σχολείο;  Μπορείς να διαβάσεις Αγγλικά; Διαβάζεις Ελληνικά; Τι μαθήματα κάνετε; Τι ώρα τελειώνει το σχολείο; Και τι κάνεις μετά το σχολείο; Πότε θα έλθεις; Πως είναι η τάξη σου; Έχεις δει το Big Ben; Πως λένε την πόλη που μένεις;

Και η Δανάη από τη μια απαντούσε και από την άλλη είχε και εκείνη τις δικές της απορίες. Αλλάξατε αίθουσα φέτος; Τι μαθήματα κάνετε; Τι βιβλία έχετε;

Η δασκάλα προσπαθούσε να συντονίσει τη συζήτηση. Μάταια όμως. Ήταν όλοι τόσο ενθουσιασμένοι!

Ο Φοίβος από δίπλα αναγνώρισε και αυτός κάποια από τα παιδάκια και ήταν όλο χαρά.

H Δανάη περίμενε με πολύ αγωνία αυτή τη συνάντηση. Είχε να δει τα περισσότερα παιδιά από τον Μάιο, στην προηγούμενη διαδικτυακή τους συνάντηση. Από τη χαρά της δεν έφαγε καν πρωινό. Ήπιε το γάλα της μονορούφι, έτρεξε πάνω να ντυθεί με τα ρούχα του σχολείου, κάθισε στον καναπέ με τον υπολογιστή και περίμενε καρτερικά να πάει 8.

Μετά έλαμπε πραγματικά. Είδε την κυρία Γιώτα που της έχει απίστευτη αδυναμία, μίλησε και αστειεύτηκε με τα παιδιά, είδε την καινούρια αίθουσα και τις χειροτεχνίες που είχαν φτιάξει,  είπε όλο περηφάνια για το τελευταίο παραμύθι που διάβασε μόνη της στα Ελληνικά (Ο Τζακ και η Φασολιά), άκουσε τις ιστορίες τους, τραγούδισαν.

Και όταν πέρασε πια η ώρα αποχαιρετίστηκαν και κανόνισαν το επόμενο ραντεβού τους σε δύο εβδομάδες. Θα μιλήσουν για τις Χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες.

H Κέρκυρα και η Ελλάδα σε ένα Δημοτικό της Αγγλίας

H περσινή χρονιά ήταν μια καλή χρονιά για να ενταχθεί η Δανάη στο καινούργιο της σχολείο.

Ξεκίνησε στο Year 2 (ηλικιακά αντίστοιχη τάξη με την Α’ Δημοτικού) περίπου στο 1/3 της χρονιάς και η εμπειρία της από την Κέρκυρα και την Ελλάδα χρειάστηκε πολλές φορές στα μαθήματα. Ήταν ίσως και αυτός ένας από τους λόγους που η προσαρμογή της ήταν τόσο ομαλή;

Ολυμπιακοί Αγώνες

Το μεγάλο γεγονός της προηγούμενης χρονιάς στην Βρετανία ήταν βέβαια οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Τα παιδιά έμαθαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην αρχαιότητα και το ρόλο τους στη ζωή των Αρχαίων Ελλήνων. Στο τελευταίο τρίμηνο (Απρίλιος – Ιούλιος) οι μαθητές  χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες (Ελλάδα, Βραζιλία, Ισπανία, Καναδάς) και έλαβαν μέρος σε έναν ενδοσχολικό αγώνα. Κάνοντας διάφορες δραστηριότητες μάζευαν πόντους για την ομάδα τους και τελικά η Ελληνική ομάδα κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο.

Εξήντα χρόνια βασιλείας

Το έτερο σπουδαίο γεγονός της προηγούμενης χρονιάς ήταν οι εορτασμοί για τα 60 χρόνια βασιλείας της Ελισάβετ. Για μια ολόκληρη εβδομάδα τα παιδιά έκαναν στην τάξη πολλές συζητήσεις σχετικά με το θεσμό και έφτιαξαν το γενεαλογικό δέντρο της βασιλικής οικογένειας.

Το ξέρατε λοιπόν ότι ο σύζυγος της βασίλισσας, ο πρίγκιπας Φίλιππος έχει Ελληνική καταγωγή και γεννήθηκε στην Κέρκυρα; Το είπα στη Δανάη και ενθουσιάστηκε. Το ανάκτορο που γεννήθηκε είναι στο Mon Repos, κοντά στο παλιό μας σπίτι. Εκεί πηγαίναμε πολύ συχνά βόλτες.

Τυπώσαμε μια φωτογραφία και πήγε όλο χαρά στο σχολείο να ενημερώσει και να την δείξει. Η δασκάλα  δε γνώριζε το γεγονός, ούτε τα παιδιά το ήξεραν και εκείνη αισθάνθηκε ότι μοιράζονταν μαζί τους μια σημαντική πληροφορία που μόνο εκείνη είχε το προνόμιο να ξέρει.

Ζωή στο νησί

Μετά το Πάσχα στο μάθημα literature (ανάλογο ίσως του μαθήματος Γλώσσα) το πρόγραμμα είχε τη μελέτη μια σειράς βιβλίων με τις περιπέτειες της Katie Morag. H Katie Morag είναι ένα κοριτσάκι που ζει σε ένα φανταστικό νησί της Σκωτίας.

Μέσα από τις ιστορίες της, οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν για τη ζωή σε ένα νησί και πως αυτή διαφέρει από τη δική τους ζωή. Η δασκάλα ζήτησε από τη Δανάη να μιλήσει για τη ζωή της στην Κέρκυρα. Μας έστειλε λοιπόν η γιαγιά από την Κέρκυρα έναν χάρτη, τυπώσαμε και φωτογραφίες, μίλησε και για τη θάλασσα και ένοιωσε ξανά ότι είχε κάτι σημαντικό να προσφέρει.

Ο Edward Lear

Στο τέλος της χρονιάς η τάξη προετοίμασε μια θεατρική παράσταση “The Owl and the Pussycat” του Edward Lear. Ο Lear ήταν ένας Βρετανός ταξιδευτής, ζωγράφος και συγγραφέας. Είναι γνωστός στο ευρύ κοινό για τα διασκεδαστικά και αλλοπρόσαλλα παιδικά ποιήματα του, όπως “H Κουκουβάγια και η Γάτα”.  Περιπλανήθηκε για πολλά χρόνια σε όλο σχεδόν τον κόσμο και ζωγράφισε τοπία. Οι ζωγραφιές,  η χαρακτική και τα κείμενα του άνοιξαν για πρώτη φορά στους Βρετανούς ένα παράθυρο σε νέους κόσμους και πολιτισμούς. Γεννήθηκε πριν από 200 χρόνια, πριν τη φωτογραφία και τα γρήγορα ταξίδια και η δουλειά του ήταν για την εποχή του μοναδική και πολύ σημαντική. Ο Lear έζησε για μερικά χρόνια στην Κέρκυρα, όπου ζωγράφισε τα χωριά και τη φύση της και έγραψε για τους κατοίκους και τις συνήθειες τους. Μιλήσαμε με τη Δανάη για τη ζωή του Edward Lear στην Κέρκυρα και εκείνη έχοντας πια πάρει αρκετό θάρρος, πήρε στο σχολείο ένα βιβλίο που έχουμε στο σπίτι με έργα του από το νησί και όλο χαρά το έδειξε στη δασκάλα.

Το καλοκαίρι πήγαμε σε μια σπουδαία έκθεση στην Κέρκυρα που παρουσίαζε τη ζωή και το έργο του Lear. Έβγαλε φωτογραφίες και ανυπομονούσε να ξεκινήσει το σχολείο για να τις δείξει στη δασκάλα της.

Μετά από όλα αυτά νομίζω πως το καταλληλότερο δώρο για να ευχαριστήσουμε την καταπληκτική της δασκάλα για τη φανταστική σχολική χρονιά που μόλις είχε τελειώσει ήταν να της χαρίσουμε το βιβλίο “Η οικογένεια μου και τα άλλα ζώα” του Βρετανού Gerald Durrell που έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Κέρκυρα και έγραψε μια τριλογία για τη ζωή του στο νησί.

Και έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη σχολική χρονιά της Δανάης στην Αγγλία με αρκετές δόσεις Κέρκυρας και Ελλάδας.

Στην αυλή

Στην αυλή του σχολείου των παιδιών υπάρχει αυτό το πανό – μου αρέσει πολύ.

Τι κάνουμε στην αυλή του σχολείου μας;

Μιλάμε στον δάσκαλο όταν υπάρχει πρόβλημα

Προσέχουμε ο ένας τον άλλον

Τρέχουμε

Τραγουδάμε και φωνάζουμε

Βλέπουμε τους φίλους μας από τις άλλες τάξεις

Κοιτάζουμε τον καιρό

Παίζουμε παιχνίδια χρησιμοποιώντας τη φαντασία μας

Καταναλώνουμε ΠΟΛΥ ενέργεια

Επιστρέφουμε στις τάξεις μας ήσυχα και στη σειρά μας

Τι είναι πολυπολιτισμικότητα;

Πολυπολιτισμικότητα είναι  ….

μια μικρή πόλη της Αγγλίας να γιορτάζει επίσημα

1. τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου ως μια μέρα υπενθύμισης του τι είναι ο πόλεμος και μια μέρα τιμής για όσους συμμετείχαν σε πολέμους, Armistice Day ή Remembrance Day
2. τη μεγάλη Ινδική γιορτή Diwali – Φεστιβάλ Φωτός
3. τη μουσουλμανική Πρωτοχρονιά Al-Hijra
4. τα γενέθλια του ιδρυτή της θρησκείας των Σιχ, Guru Nanak
5. τη μεγαλύτερη Εβραϊκή  γιορτή (Φεστιβάλ του Φωτός), Hanukkah
6. τα Χριστούγεννα
7. την Πρωτοχρονιά
8. τα γενέθλια μιας ακόμα ιερής προσωπικότητας της θρησκείας των Σιχ, Guru Gobind Singh Ji

… με δρώμενα που συμμετέχουν όλοι ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, καταγωγής και θρησκευτικής πίστης.

Προετοιμάζοντας τα παιδιά για τη ζωή στην Αγγλία

Ένα χρόνο πριν ήμουν πολύ αγχωμένη. Ετοιμαζόμασταν να επιστρέψουμε στην Αγγλία μετά από 5.5 χρόνια στην Κέρκυρα. Ήμουν τρομερά ενθουσιασμένη αλλά ανησυχούσα πάρα πολύ για τα παιδιά. Περισσότερο για τη Δανάη που τότε ήταν 6.5 χρονών, μαθήτρια ήδη στην πρώτη Δημοτικού, και λιγότερο για τον Φοίβο σχεδόν 3.5. Η ζωή τους ήταν στην Κέρκυρα, ο κόσμος τους ήταν η Κέρκυρα και δε μιλούσαν Αγγλικά.

Με έτρωγε η ανησυχία. Πως θα τους φανεί η αλλαγή και πως θα τους επηρεάσει; Πως θα αισθανθούν σε ένα ξένο περιβάλλον που δεν ξέρουν τη γλώσσα; Το σχολείο πως θα τους υποδεχθεί;

Ήμουν βέβαιη ότι το σχολείο θα τους προσέφερε ένα υποστηριχτικό περιβάλλον. Αυτό που φοβόμουν όμως είναι, ότι σε αυτό το ξένο περιβάλλον θα έχαναν την προσωπικότητά τους. Σκεφτόμουν (με το ενήλικο μυαλό μου) ότι αφού δε ξέρουν Αγγλικά δε θα κάνουν φιλίες, θα κλειστούν στον εαυτό τους, θα απομονωθούν, θα χάσουν την αυτοεκτίμησή τους, μπορεί κιόλας να τα κοροϊδεύουν οι άλλοι μαθητές.

Το άγχος μου με οδηγούσε σε μάλλον σκοτεινές σκέψεις. Μήπως εκεί που το σχολείο και η μάθηση ήταν χαρά και ευχαρίστηση για αυτά, θα γίνονταν βάρος και μια δυσάρεστη εμπειρία; Έτρεμα στη σκέψη, ότι θα χάσουν τον εξωστρεφή και γεμάτο αυτοπεποίθηση εαυτό τους. Και αυτό το κουβαλούσα βαριά, μα πολύ βαριά, μέσα μου.

Ένα χρόνο μετά, μπορώ να σας πω ότι ευτυχώς κανένας από τους φόβους μου δεν έγινε πραγματικότητα.

Σας γράφω εδώ λοιπόν τα μικρά βήματα που κάναμε για να προετοιμάσουμε τα παιδιά και κυρίως τη Δανάη για τη μετακόμισή μας στην Αγγλία. Και τι έμαθα από αυτή την διαδικασία.

1. Πως το λέμε στο παιδί. Μια μέρα καθώς επιστρέφαμε από το σχολείο, της είπα με ενθουσιασμό – Δανάη θέλεις να πάμε στην Αγγλία; Και εκείνη χάρηκε πολύ. Έτσι απλά έγινε η πρώτη μας συζήτηση. Ήξερε ότι είχε γεννηθεί εκεί, ότι εμείς είχαμε φίλους και γνωστούς, μας είχε ακούσει να μιλάμε τη γλώσσα, είχε δει φωτογραφίες. Βέβαια δεν είχε κατανοήσει ακόμα τι σημαίνει μετακομίζουμε στην Αγγλία. Ήταν όμως ευχαριστημένη, και μιλούσε στους συμμαθητές της συνέχεια για την Αγγλία. Για τα ποτάμια και τις λίμνες με του κύκνους. Για τα κάστρα και τους ιππότες. Αυτά για τα όποια της είχαμε μιλήσει και της είχαν κάνει εντύπωση.

Μετά από δύο-τρεις μέρες ξύπνησαν όμως οι πρώτες ανησυχίες μέσα της. Αφού δε ξέρω Αγγλικά πως θα κάνω φίλες; ρώτησε. Απάντησα ότι είναι παιδάκι, θα μάθει γρήγορα να μιλάει Αγγλικά και θα κάνει πολλούς φίλους. Εξήγησα ότι η καινούργια δασκάλα της και οι καινούργιοι συμμαθητές της την περιμένουν και ότι χαίρονται πολύ που θα έχουν ένα παιδάκι από την Κέρκυρα. Αυτό ήταν το μόνο θέμα που την απασχόλησε και το συζητήσαμε πολύ (δείτε και παρακάτω)

2. Προετοιμασία γλώσσας I.  Ξέραμε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέφαμε στην Αγγλία, οπότε τα τελευταία 2 χρόνια πήγαινε σε ένα Αγγλικό playgroup, μια φορά την εβδομάδα. Η δασκάλα που ήταν υπεύθυνη ήταν Αγγλίδα και η μητέρα της δασκάλα σε Αγγλικό σχολείο. Μίλησε στη Δανάη για τα Αγγλικά σχολεία και της δημιούργησε μια πολύ καλή εικόνα.

3. Προετοιμασία γλώσσας II. Δύο μήνες πριν φύγουμε έκανε μάθημα Αγγλικών δύο φορές την εβδομάδα με την Μαριλένα μια καταπληκτική δασκάλα Αγγλικών με εργασιακή εμπειρία στην Αγγλία. Σκοπός ήταν απλώς η εξοικείωση με τα γράμματα και τους ήχους της Αγγλικής γλώσσας.

4. Συζητήστε τις ανησυχίες των παιδιών. Τη Μαριλένα τη συμπάθησε αμέσως και ήταν ευτυχέστατη συγκυρία ότι και η ίδια είχε πάει με την οικογένεια της στην Αυστραλία όταν ήταν στην ηλικία της Δανάης. Μιλούσαν συχνά οι δυο τους για αυτό. Η Μαριλένα της έδειξε φωτογραφίες από τους συμμαθητές της στην Αυστραλία και την αποχαιρετιστήρια κάρτα που της έδωσαν όταν τελικά μετά από λίγα χρόνια έφυγαν για να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Νομίζω ότι της έκανε καλό να ακούει από κάποιον που είχε παρόμοια εμπειρία ότι όλα θα πάνε καλά. (Και ακόμα περισσότερο καλό έκανε σε μένα για να είμαστε ειλικρινής –ήταν σημαντικό να έχω μπροστά μου ένα ολοζώντανο παράδειγμα του όλα θα πάνε καλά).

Στην πορεία ανακάλυψα και άλλους ανθρώπους που προσαρμόστηκαν αμέσως σε σχολεία της Γερμανίας και της Αγγλίας. Αλλά και παραδείγματα παιδιών που ήλθαν στην Κέρκυρα από άλλη χώρα, εντάχθηκαν γρήγορα στο σχολικό περιβάλλον και έμαθαν τη γλώσσα. Ακόμα και παιδιά γυμνασίου. Αυτά ήταν και για μένα απερίγραπτα ανακουφιστικά

5. Μιλήστε με ειδικό. Αν και ήξερα βαθιά μέσα μου ότι όλα θα πάνε καλά, είχα τις ανησυχίες μου. Χρειαζόμουν κάποιον να μου δώσει κατευθύνσεις. Αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια από ειδικούς. Εδώ με βοήθησαν οι πολύ καλοί ψυχολόγοι της Δημοτικής Μονάδας Πρόληψης κατά των Ναρκωτικών. Είχα συνεργαστεί μαζί τους σε διάφορες δράσεις τους, τους γνώριζα και εκτιμώ πολύ τη δουλειά τους και την επαγγελματική τους προσέγγιση. Μίλησα με την Έφη, που αν και δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ μια παρόμοια περίπτωση, έχει τόσο μεγάλη εμπειρία με παιδιά, που αισθάνθηκα ότι σίγουρα θα με βοηθούσε. Και πραγματικά το έκανε. Αυτό που κρατάω από τη συζήτηση μας και είναι το ζουμί της ιστορίας είναι ότι όλα εξαρτώνται από τους γονείς. Μου είπε χαρακτηριστικά «αν οι γονείς βιώνουν αυτή την εμπειρία ως ξεριζωμό, κάπως έτσι θα το δουν και τα παιδιά». Δεδομένου ότι για μας αυτή η κίνηση ήταν ακριβώς το αντίθετο, ήταν δηλαδή ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ και το βλέπαμε θετικά, έτσι το περάσαμε και στα παιδιά.

Η Έφη τόνισε επίσης ότι θα πρέπει να προετοιμάσουμε τα παιδιά και για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν, όπως για παράδειγμα τη γλώσσα. Αλλά όπως σας είπα και νωρίτερα, η Δανάη είχε εντοπίσει αυτό το σημείο και το είχαμε δουλέψει αρκετά.

6. Θετικά για την καινούργια τους ζωή. Το πρώτο πράγμα που ενθουσίασε τη Δανάη, ήταν ότι τα κοριτσάκια στο σχολείο μπορούν να φοράνε φουστίτσα. Στο σχολείο της στην Ελλάδα δεν της επέτρεπα να φοράει φούστα και είχαμε συχνά γκρίνια για αυτό. Στο καινούργιο της σχολείο η φούστα είναι μέρος της σχολικής στολής. Η χαρά της απερίγραπτη! Μιλήσαμε ακόμα για τα ποτάμια, τις λίμνες, τους κύκνους, τα κάστρα, τη βασίλισσα, τους πρίγκιπες και τις πριγκίπισσες και τις φανταστικές εμπειρίες που θα ζήσει στο νέο της σχολείο.

7. Αναζητήστε υποστήριξη από ότι είναι οικείο στο παιδί και κρατήστε επαφή με αυτό. Αφάνταστη υποστήριξη για την Δανάη ήταν η κυρία Γιώτα, η δασκάλα της πρώτης Δημοτικού. Την ενθάρρυνε να μιλάει για την Αγγλία και τη μετακόμισή μας. Ετοίμασε αποχαιρετιστήριο πάρτι. Ακόμα έχουν επαφή. Έχουν κάνει και διαδικτυακά μαθήματα, οπότε η Δανάη κρατάει επαφή με τους παλιούς συμμαθητές και εκείνοι τη ρωτούν για τις καινούργιες εμπειρίες της αλλά μοιράζονται και τα νέα τους. Το Αγγλικό Πάσχα που πήγαμε στην Ελλάδα και τα σχολεία ήταν ανοιχτά, παρακολούθησε μια ολόκληρη εβδομάδα μαθήματα στην παλιά της τάξη. Το καλοκαίρι συναντήσαμε τη δασκάλα για να της δείξει τη δουλειά που είχε κάνει στο μάθημα Ελληνικών. Η φανταστική κυρία Γιώτα έχει δώσει και σε μένα οδηγίες για να κάνουμε μάθημα Ελληνικών κάθε Κυριακή. Όσο για γιαγιάδες (και προγιαγιά), παππούδες, θείους, θείες, ξαδέλφια – ας είναι καλά το skype.

Τα Χριστούγεννα του 2011 λοιπόν, μαζέψαμε τα πράγματά μας και είμαστε εδώ. Ο μπαμπάς των παιδιών ήταν ήδη στην Αγγλία. Aν και σε αυτό εδώ το κείμενο μιλάω στο πρώτο ενικό πρόσωπο ήταν μια δύσκολη περίοδος που την περάσαμε μαζί.

Μετά από όλα αυτά, και επειδή πολλοί γονείς με ρωτάτε για την εμπειρία μας καθώς προσπαθείτε και εσείς να ζυγίστε τα πράγματα για την επόμενη σας κίνηση, εδώ είναι μερικά από τα πράγματα που έμαθα.

1. Οι γονείς αγχωνόμαστε πολύ περισσότερο από όσο πρέπει

2. Τα παιδιά έχουν μια καταπληκτική ικανότητα να προσαρμόζονται σε καινούργια περιβάλλοντα

3. Τα παιδιά έχουν επίσης μια καταπληκτική ικανότητα να επικοινωνούν –η γλώσσα δεν είναι εμπόδιο

4. Ο ρόλος των γονέων είναι σημαντικός και εδώ. Ακόμα και αν νοιώθουμε ότι εξαναγκαζόμαστε να αφήσουμετη χώρα μας για μια άλλη, δεν πρέπει να το δείξουμε στα παιδιά. Ανεξάρτητα από τα αισθήματά μας, για αυτά η αλλαγή πρέπει να είναι μια θετική εμπειρία. Και μόνο εμείς μπορούμε να την κάνουμε όμορφη.

5. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία στη γλώσσα. Το Αγγλικό σχολείο έχει τις υποδομές να φροντίσει για αυτό. Είναι όμως καλό τα παιδιά να αποκτήσουν εξοικείωση με το αλφάβητο, τους ήχους, τα χρώματα και τους αριθμούς. Καθώς και με μερικές εκφράσεις για ώρα ανάγκης, όπως May I go to the toilet please? (η πρώτη πρόταση στα Αγγλικά που είπε η Δανάη στη δασκάλα της την πρώτη μέρα στο σχολείο)

6. Μην νοιώσετε ξένοι στην καινούργια χώρα και σίγουρα μην συμπεριφέρεστε ως ξένοι – ενταχθείτε στην κοινότητα του σχολείου, μιλήστε με τους γονείς, καλέστε τους στο σπίτι σας. Θα χαρούν πολύ. Οι Άγγλοι έχουν μια αδυναμία στους Έλληνες. Οι περισσότεροι έχουν έλθει τουλάχιστον μια φορά στην Ελλάδα και έχουν ενθουσιαστεί με τη θάλασσα, τον ήλιο, το κρασί, το φαγητό. Εγώ είχα πολύ καλή εμπειρία από την πρώτη κιόλας μέρα.

7. Μιλήστε με τους δασκάλους για ότι αγωνία ή απορία έχετε. Θα σας υποστηρίξουν

8. Η ζωή σε μια νέα χώρα είναι μια καινούργια εμπειρία και για εσάς. Απολαύστε την!

ΥΓ: Όπως έχω ξαναγράψει, τίποτα δε θα ήταν εύκολο για εμάς χωρίς την υποστήριξη του Αγγλικού σχολείου και της περσινής δασκάλας. Μας αγκάλιασαν και έκαναν την προσαρμογής μας όχι απλώς ανώδυνη, αλλά καταπληκτική. Τους ευγνωμονώ για αυτό και το ξέρουν.

Μαθητής – σχολείο – οικογένεια

Το τέλος Οκτώβριου είναι στην Αγγλία η περίοδος της πρώτης επίσημης  συνάντησης γονέων – δασκάλων (parent – teacher meetings). Φυσικά οποιαδήποτε στιγμή μπορεί ένας γονιός να μιλήσει στο δάσκαλο της τάξης του παιδιού του. Η συνάντηση του Οκτωβρίου είναι όμως διαφορετική.

Έχοντας ήδη δουλέψει με τους μαθητές για δύο μήνες, ο εκπαιδευτικός έχει πλέον σχηματίσει μια εικόνα για το κάθε παιδί ξεχωριστά. Αυτή την εικόνα τη μοιράζεται λοιπόν κάθε Οκτώβριο με τους γονείς.

Το ραντεβού έχει διάρκεια 15 λεπτά, αλλά μπορεί να τραβήξει και πολύ περισσότερο. Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα πρέπει να γίνει μια εποικοδομητική συζήτηση και ο γονέας να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα για το εκπαιδευτικό προφίλ του παιδιού του. Το σχολείο μας έχει δώσει ενδεικτικό υλικό για το πώς να προετοιμαστούμε για αυτές τις συζητήσεις και οι περισσότερες εκπαιδευτικές ιστοσελίδες και blogs γονέων έχουν σχετικές συμβουλές.

Η συζήτηση είναι σημαντική όχι μόνο για τους γονείς αλλά και για τον δάσκαλο καθώς είναι ευκαιρία να ακούσει  λεπτομέρειες για την εξωσχολική ζωή του παιδιού , όπως δραστηριότητες και ενδιαφέροντα και να αποκτήσει μια συνολική άποψη για την προσωπικότητα του μαθητή του.

Στο σχολείο των παιδιών ένας από τους σκοπούς αυτών των συναντήσεων είναι ο εκπαιδευτικός να παρουσιάσει στους γονείς το ιδιαίτερο πλάνο μάθησης για το παιδί.

Εδώ ο κάθε μαθητής αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστή οντότητα όπου πρέπει να λαμβάνει υποστήριξη «κομμένη και ραμμένη» στα μέτρα του. Ο δάσκαλος λοιπόν θέτει στόχους και χρονοδιαγράμματα για κάθε ξεχωριστό μάθημα και ενημερώνει τον γονέα.

Στη συζήτηση μπορεί να συμμετέχει και ο μαθητής. Ιδιαίτερα για τις μεγαλύτερες ηλικίες, το σχολείο ενθαρρύνει και τα παιδιά να είναι παρόντα.

Μετά το ραντεβού του Οκτωβρίου, η επόμενη συνάντηση γίνεται το Μάρτιο με το ίδιο θέμα και σκοπό.

Προσωπικά βρίσκω τη διαδικασία πολύ χρήσιμη. Αν και ξέρω πως πάνε τα παιδιά στο σχολείο γιατί βλέπω τις δασκάλες τους συχνά, η συγκεκριμένη συνάντηση μου ανοίγει ένα παράθυρο στη ζωή και συμπεριφορά των παιδιών μου στην κοινωνία του σχολείου. Ποια είναι η σχέση τους με τα άλλα παιδιά, πως συμπεριφέρονται στο χώρο του σχολείου, πως αντιδρούν σε διάφορες καταστάσεις, πως λύνουν τις διαφορές του με τα άλλα παιδιά, με τι τους αρέσει να ασχολούνται περισσότερο. Και με ευχαριστεί να συζητώ το εκπαιδευτικό τους πλάνο αλλά και το  πως εμείς οι γονείς τους μπορούμε να τα υποστηρίξουμε στο σπίτι.

Στη συνάντηση έχουμε επίσης την ευκαιρία να δούμε τη δουλειά που έχουν κάνει τα παιδιά μας αυτούς τους μήνες – θυμηθείτε ότι τα τετράδια εργασιών μένουν στο σχολείο.

Θυμάμαι έντονα την αγαλλίαση που ένοιωσα στην πρώτη μου συνάντηση τον Μάρτιο του 2012. Τότε η Δανάη ήταν μαθήτρια στο σχολείο σχεδόν τρεις μήνες και ήξερα ότι είχε ενταχτεί καλά στην τάξη και σημείωνε πρόοδο. Ήταν όμως απερίγραπτη η χαρά μου όταν η δασκάλα μου εξήγησε με παραδείγματα ότι στο καινούργιο περιβάλλον η κόρη μου δεν είχε χάσει κανένα στοιχείο της έντονης προσωπικότητας της. Αντιθέτως συνέχιζε να είναι το ίδιο κοινωνική, διεκδικητική και αφοσιωμένη στους στόχους της όπως και στο παλιό της σχολείο στην Κέρκυρα. Είχε εξοικειωθεί αμέσως με τις διαδικασίες του σχολείου και η  γλώσσα δεν ήταν καθόλου εμπόδιο στις κοινωνικές της σχέσεις.

Σε εκείνη τη συνάντηση είχαμε συζητήσει τι μπορεί να πετύχει η Δανάη μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς και τι μέσα θα χρησιμοποιούσε για να την υποστηρίξει. Με τη σειρά μου έδειξα στη δασκάλα το υλικό που χρησιμοποιούσαμε στο σπίτι  και συμφωνήσαμε ποια θα είναι η δική μου συμμετοχή.

Για το εκπαιδευτικό σύστημα, η εκπαίδευση του παιδιού βασίζεται στη συνεργασία και των τριών μελών, δάσκαλος – γονείς – μαθητής. Αν και το σχολείο στην Αγγλία δεν απαιτεί τη συμβολή των γονέων στην εκπαίδευση  του παιδιού καθώς το θεωρούν αυτό κατά κύριο λόγο δική τους ευθύνη (όλη η δουλειά γίνεται στο σχολείο), ασφαλώς και είναι καλοδεχούμενη η οποιαδήποτε υποστήριξη από το σπίτι. Και είναι σημαντικό οι γονείς να αντιλαμβανόμαστε το ρόλο μας στην εκπαίδευση των παιδιών μα και να έχουμε οδηγίες για το πώς μπορούμε να τα υποστηρίξουμε.

Είναι όμως ακόμα πιο σημαντικό ο μαθητής  να λαμβάνει γνώση για το τι απαιτείται από αυτόν και πώς να επιτύχει τους στόχους που του θέτει το σχολείο, αλλά κυρίως είναι σημαντικό να γίνεται κομμάτι της διαδικασίας. Να γνωρίζει ότι έχει λόγο.

Από την άλλη και ο δάσκαλος οφείλει να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον κάθε μαθητή του ξεχωριστά για να μπορεί να ερμηνεύει συμπεριφορές και να προσφέρει την κατάλληλη υποστήριξη κάθε φορά.

Εδώ είναι και μερικές οδηγίες προετοιμασίας για τη συνάντηση γονιού – δασκάλου.