Μέσα στο Φθινόπωρο γίνονται παραδοσιακά τα ετήσια συνέδρια των Βρετανικών κομμάτων και πάντα τα θέματα παιδείας έχουν την τιμητική τους. Φέτος συζητείται και το καυτό θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Πρέπει να ενταχθεί ως υποχρεωτικό μάθημα; Και ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενό της;
Επιπλέον τόσο τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας καθώς και τα περιστατικά προβληματικών σεξουαλικών σχέσεων στην εφηβεία σημειώνουν αύξηση. Γυναίκες στη μεγάλη πλειοψηφία τους (αλλά όχι αποκλειστικά) ζουν μέσα στον φόβο με συντρόφους που τις κακοποιούν σωματικά και πνευματικά. Πολλές φορές σε αυτές τις σχέσεις εμπλέκονται και παιδιά. Πριν μερικές εβδομάδες το Υπουργείο Εσωτερικών άλλαξε τον ορισμό της ενδοοικογενειακής βίας για να περιλαμβάνει πλέον ψυχολογική, οικονομική και συναισθηματική βία και όχι μόνο σεξουαλική και φυσική βία.
Μέσα σε όλα αυτά πριν δύο εβδομάδες ένα μεγάλο σκάνδαλο τάραξε τη χώρα. Μια 15χρονη μαθήτρια το έσκασε με τον καθηγητή των μαθηματικών της. Πήγαν στη Γαλλία όπου μετά από μερικές μέρες τους εντόπισαν οι Γαλλικές αρχές και τους επέστρεψαν πίσω.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που αρχές Οκτωβρίου εν μέσω οικονομικής κρίσης και εορταστικής περιόδου (το Φθινόπωρο είναι αρκετά γιορτινό εδώ), το περίφημο sex education είναι για άλλη μια φορά στο προσκήνιο.
Προς το παρόν στην Αγγλία το μάθημα σεξουαλικής αγωγής στα Δημοτικά είναι επιλογής, επαφίεται δηλαδή στο κάθε σχολείο να αποφασίσει αν θα το εντάξει στο πρόγραμμά του και με ποιον τρόπο.
Συνήθως είναι ένα θέμα, το οποίο δυσκολεύει τους δασκάλους και δεν ξέρουν πώς να το χειριστούν. Ευχαρίστως θα το απέφευγαν.
Στο δικό μας σχολείο τα μαθήματα ξεκινούν από το αντίστοιχο νηπιαγωγείο. Η θεματολογία και το λεξιλόγιο είναι βέβαια ανάλογα της ωριμότητας των παιδιών. Σε αυτές τις ηλικίες για παράδειγμα δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα στο τι είναι φιλία και γίνονται κάποιες πρώτες αναφορές σε θέματα σχετικά με το σεξ μέσα από μεταφορές. Για παράδειγμα σε ένα από τα μαθήματα τα παιδιά βλέπουν πως γεννιούνται τα γατάκια.
Οι γονείς ενημερωνόμαστε για το περιεχόμενο και έχουμε τη δυνατότητα να ζητήσουμε να μην παρακολουθήσει το παιδί μας τα μαθήματα.
Είναι πραγματικά λεπτό το θέμα. Πότε ξεκινάει η σεξουαλική ενημέρωση; Και πως πρέπει να γίνεται; Θυμάμαι πέρσι που η κόρη μου ήταν στο Year 2 (ηλικιακά αντίστοιχη με την Α’ Δημοτικού) η δασκάλα ήταν φανερά προβληματισμένη. Σε μια από τις συνομιλίες μας μου εξέφρασε και η ίδια την αγωνία της. Είχε εντάξει στο μάθημά της την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση αλλά είχε και τις αμφιβολίες της. Αναρωτιόνταν αν ήταν νωρίς να ανοίξει τέτοιες συζητήσεις και αν έπρεπε να το αφήσει για μεγαλύτερη τάξη. Ένοιωθε όμως ότι κάτι έπρεπε να κάνει.
Καθώς η κόρη και ο γιος μου μεγαλώνουν, το θέμα τις σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης με απασχολεί όλο και περισσότερο. Το να το αντιμετωπίζουμε ως ταμπού δε βοηθάει. Πρέπει όμως πρώτα να εντοπίσουμε ποιος πρέπει να είναι ο σκοπός της, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να καταρτίσουμε ουσιαστικά και αποτελεσματικά προγράμματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Διότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν έχει να κάνει μόνο με το σεξ και τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Αλλά με κάτι πιο βαθύ. Με την αυτοπεποίθηση του ατόμου, τον αυτοσεβασμό του και τον σεβασμό προς τον άλλον.
Πως θα χτίσουμε την αυτοπεποίθηση του παιδιού και του νεαρού ατόμου; Πως θα το μάθουμε να θέτει όρια και να τα υπερασπίζεται; Αλλά και με τη σειρά του να σέβεται τα όρια του άλλου;
Θα πρέπει το παιδί να είναι σε θέση να κατανοεί τις ανάγκες του και να αποπνέει τον σεβασμό στα θέλω του. Να έχει την ωριμότητα και το λεξιλόγιο να εξηγήσει τι θέλει και με αυτοπεποίθηση να λέει όχι.
Να καταλαβαίνει όταν κάποιος ξεπεράσει τα όρια που του έχει θέσει. Αλλά και να ξέρει πότε χρειάζεται βοήθεια και που να στραφεί για συμβουλές και υποστήριξη
Αυτά τα θέματα πρέπει να συζητούνται στο σχολείο. Από δασκάλους που έχουν λάβει κατάλληλη κατάρτιση.
Αλλά όλα αυτά έχουν να κάνουν κυρίως και με τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Και τα αγόρια μας και τα κορίτσια μας. Έχει σημασία πως μιλάμε στα παιδιά για το άλλο φύλο και τι παραδείγματα τους δίνουμε πρώτα από όλα εμείς οι ίδιοι. Κάθε μικρή μας κουβέντα και σχόλιο διαμορφώνει συμπεριφορές. Και κάθε απάντηση μας στις ρωτήσεις τους πρέπει να έχει σοβαρότητα και να είναι πραγματικά διαφωτιστική. Διότι όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν ισορροπημένοι ενήλικες και να έχουν ευτυχισμένες και ουσιαστικές σχέσεις.
Πολύ πριν διδαχθούν τα παιδιά μας σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, χρειαζόμαστε εμείς εντατικά μαθήματα. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να κατανοήσουν όσοι ασχολούνται με την εκπαίδευση και στην Αγγλία και στην Ελλάδα και παντού.
Σχολιάστε